annenin ilkokul mezunu cahil bir insan olması

benim annemdir.

Evet ilkokul mezunu bile değildir belki ancak topluma göre cahildir. Bunun çeşitli sebepleri var tabi, eğitim almaması, zamanında yaşadığı kültür,coğrafya ve buna benzer etkenler.

Sonradan üzüm üzüme baka baka kararmıştır. Babam da aynı şekilde tabi. Birbirileri ile harmanlanmış ve bir ömür hayat yaşamışlardır. Çok şükür ki halada yaşıyorlar.

Küçükken bu bir problemdi benim için. Ailemin hep neden böyle olduğuna içerlemişliğim vardır. şimdilerde bu fikrim tamamen değişti tabi. Hatta tamamen. Zamanında böyle şeyler düşündüğüm için kendime kızmıyorum ancak insan belli yaşlarda farklı düşündüğü de bir gerçekmiş.

40 lı yaşlarımda belki bundan çok daha farklı düşüneceğim.

Yıllardır bekar evinde kalırım ve ailem lutfedip pek gelmezlerdi yanıma. Geçen sene babam bu sene annem ziyarete geldi. Ziyaret dediğime de bakmayın kendi evlerine gelip biraz kalıyorlar işte.

Cahil dedim ya bu insan, diğer cahil insanı arkada bırakmışlığın hüznü ile gelmiş, diğer cahil insanın kendisine nasıl bakacağı kaygısı ile gelmiş. Gün içerisinde kaç defa arayıp kontrol ettiği meçhul doğrusu.

CAhillik mutluluktur. Çok bi empati yapmazsınız mesela. Çok fazla şey yoktur kafanızda. Dünyayı değiştireyim gibi şeyler hiç ama hiç gündeminize bile gelmez. Kaderin size dayattığını yaşarsınız ve çokta zorlamazsınız iradeyi cüzziyenizi. Bizim cahiller için de hayat hep belli eksendeydi. Herif,oğul,kız ve bunların dışında hep bi evimiz olsun ha bide haca gitsek yeterdi. Çok şükür hepsini yaptılar.

Kendime bakıyorum, kafamda bi ton sorun, yok yüksek lisans, yok iş, yok evlilik vs. Yaş itibari ile karşılaştırmıyorum tabi ancak onlar benim yaşımdayken de bu tarz problemleri yoktu, hiç olmadı. Olsa da sadece çalıştıkları asgari ücretli işin az daha kolaylamasıydı.

Onlar için insan tanımak yeterliydi. Muhabbet nerelisin, anan baban sağ mı, eviniz kendinizin miden ibaretti. Ben ise o muhabbete bile girmeye dermanım yok. Girsem bile belli bir süreden sonra o eğitimle, bizim olmayan kültürle gelen ukalalığın vermiş olduğu burun kıvırması illaki oluyor. Yalnızlaşıyoruz, yalnızlaştım.

Zamanında kızma sebebim ise bu uçurumun aramızda hep açılıyor oluşuydu. Yanlarında çok kalamayışım, uzun uzun muhabbet edemeyişimdi. şimdilerde yine var ancak artık dert etmiyorum.

sınıf bilinci hep varmışta o cahillerde bi ben edinememişim. Muhsin bey filmindeki uğur yücel gibi yaşıyormuşuzda haberimiz yokmuş.

Çocukken kızdığım o şeyleri bu gün bi defa daha yediğim doğrudur. Sınıf bilinci dedim ya, annem bütün evi baştan aşağı temizledi. Bildiğin lüks bir dairede oturuyormuşumda haberim yokmuş. Mükemmel yemekler yaptı. Bu gün dört defa yeni demlenmiş sıcacık çay içmişliğimde doğrudur. Aslında üzerine düşen (şimdilerde yapmak zorunda bile değil) şeyleri her zaman yapmış ve yapan insan bu cahil insan.
Asıl cahil benmişim, kendi üzerine düşmeyen şeyleri bekleyerek.

Edinemediğim için sorguladığım ve zaman zaman kızdığım şeyler için de cahil hissediyorum. Ellerinden gelenin en iyisini yapmışlar, aç veya açıkta kalmadım, kaldımsada yokluktandı. Bilerek yapmamışlardır. Kendi düşüncelerine göre ne gerekiyorsa yaptılar.

Kendi cahil dünyalarındaki mutluluklarına hayran kaldım bir defa daha. dediğim gibi vizyon dar ve o vizyon içerisinde sevgi,saygı,bilinç, ev alalım bi tane, akşama ne yapsak gibi düşünceleri maksimum seviyede yaşıyorlar.
30 senedir evlisiniz nedir bunun sırrı?
tamamen cahillik güzel kardeşim, tamamen cahillik.

İnsan bir organını kaybedince diğer organlarında gelişme meydana gelirmiş. Keşke beynimiz onların ki kadar kalsaydı da kalbimizin gelişimini engelleyemeseydik.