Daha önce bu başlığa, "nerede asımım gençliği nerede şimdiki gençlik" diye entry girmiştim. Şu an ne kadar yanıldığımı anlıyorum. Geçen gün, Hitabet dersi için sözlü sınav yapmak üzere 12. Sınıflardan sevdiğim bir öğrencime, cuma çıkışı bayrak töreninde hatim duası yaptırdım. Çocuk boylu poslu yakışıklı da bi öğrenci. Okulda kızlar onu takip ediyor sürekli. Ama bu çocuk kafasını kaldırıp bir tanesine bile bakmıyor. Başı önünde geziyor o kadar saygılı. Bi ara konuşmuştum ders çalışmak istemiyorum dikkatim dağıtılıyor demişti, kız meselesi falan mı dediğimde, hocam benim daha önemli işlerim var, boş işlere ayıracak vaktim yok demişti. Kendi imamhatip zamanımı gördüm çocukta. Ailesinin durumu kötüymüş babası hastaymış çocuk okul çıkışı çalışıyor hem ailesine destek oluyor hem ders çalışıyor. Bi kaç defa rehberlik yaptım ders çalışma saatlerini işine göre ayarladık şimdi başarısı da yükseldi.
Başka bir öğrencim, Suriye'li. Türkçeye hakim mükemmel konuşuyor. Saygılı ahlaklı, geçen gün çantamdan bir şey lazım oldu öğretmenler odasına onu yolladım getirmesi için, bugün de telefonumu unuttum almaya onu yolladım o derece güvenilir bir öğrenci. Tıp okumak istiyor zeki kapasitesi var. Düşünün ki bir öğretmen öğrencilerinden o kadar memnun ki haklarında entry giriyor. Öylesine saygılı, edep timsali çocuklar. Geleceğe dair umutlarım arttı bunları tanıdıktan sonra. Allah böyle çocukların sayısını arttırsın.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
:)