yoksulluk vs yoksunluk

insan fıtratan zayıf yaratılmış. bu acziyeti yasadığımız her türlü alanlarda müşahade edebiliyoruz. içinde barındırdığı cennet ağacı veya cehennem ağacı çekirdeği arasında gelgitleri oluyor. hani diyoruz ya ahirzaman! sahi bu muydu ahirzaman… ? içimizdeki güzel seciyeleri öldürüp, tüm pisliğimizi akıtmak mıydı etrafa… bu muydu adem olmanın gereği!

acziyetin en kolay yanı bu galiba; kolay yolu seçmek. eksilerini artıya çevirmemek veya nefsinle mücadele etmemek, eğilmeden bükülmeden şekil almadan, ki demek istediğim, törpülenmeden sipsivri kalmak! kendi ucbunda boğulmak ama onun bile farkında olmadan kendinden geçmek…

bazen, nasıl bir kaynaktan besleniyor ki bu insan da bu kadar kötülüğü içinde barındırabiliyor diye düşünüyorum. iyi niyet değil mi özde saklı olan? inkişaf etmesi gereken; değilmiş! ya da kendi, iç muhakememde (zannımca elde ettiğim) yoksulluk bunun tanımı. yaratılış itibariyle mükemmel olan insan, vasıflarını ya öldürüyor veya hiçlik seviyesine indirerek sukut ettiriyor. bunun adına da yoksulluk diyorum yani insan gittikçe yoksullaşıyor manen aç kalıyor.

veya bazı insanların hamurunun yoğrulmasında etkili olan dışsal faktörler vardır. bunlar bu insanların hayata karşı tutumlarını belirlerken, mahiyetlerinde bulunan o iki tohumdan kötü olanın dallanıp budaklanmasıyla ilgileniyor. bunun adına da yoksunluk diyorum. iradesini hayır yönünde kullanmaması ve kendini şerre bırakması, o olmadan hayatını devam ettirememesidir. adeta zerrelerine işletmesi ve işlemesidir. kaynağını ondan alma halidir. o olmadan krize girmesi, açlık ve nöbet halidir. işte maalesef böyle insanlar var etrafımızda… ve gittikçe yozlaşan bireylerin çoğaldığı bu zamanda yaşıyoruz. özleri bozulan bireylerin yetiştirdiği nesilde, bu boyuta dahil olarak çürük tohumları etrafa saçar hale geldik. ah hüsrana uğrayan insanoğlu! ne denir bilemedim ki, neticesiz faideler peşinde heba olan ömrümüz ve özümüz…