zamanına ve şimdiki zamana göre bölümüme göre türkiye'nin en iyi üniversitelerden birinde okudum. Okul diğer okullara göre zordu. Dersleri vermek için epeyce yırtınmışımdır.
Gelelim dandik dediğimiz üniversitelere, bu üniversitelerde okuyan insanlar bana göre normal bir öğrenim hayatı geçirmiş olabilir zorluk açısından. Nihayetinde ikimizde mezun olduk.
Kariyer olayına gelirsek, bu tabirden nefret etmemle birlikte, mezun olur olmaz ortalama bir işe girdim. Bi gelirim var, tek başıma ev kiralayıp kalacak, yeni bir ev almak için aylık taksite ödeyebilecek, okuyan kardeşimin ihtiyaçlarını giderebilecek kadar bir işim oldu.
İşe gimemle birlikte eğitim öğretim hayatım bitti benim için (gerçi hala uğraşıyorum yüksek falan ). Bitme sebebi hem benim biraz tamahkar olmam, hem hırs olayını pek genlerime yerleştirememiş olmam, hemde daha ne kadar yırtınacaz yetti gayri dememden kaynaklı.
Gelelim dandik dediğimiz üniversite mezunu arkadaşlara, bunların içerisinde benle beraber çalışmış ve hala çalışan arkadaşlarım var. Kariyer dediğiniz şey sadece üniversite değildir. Kariyer denen zıkkım şuan a kadar yaptığınız resmi üretimlerdir. Resmi diyorum çünkü kimse gelip size sormuyor sen üniversite okurken ya da üniversiteye hazılanırken ailene nasıl baktın, sigara parasını nasıl çıkarttın, garsonluk yaparken tek elle o kadar tabağı nasıl taşıdın, bir kızdan dolayı yıllarca yaşadığın depresyonu nasıl bir olgunlukla atlattın vs. kimse sormaz size ve bu kariyer denen şeyin içerisinde yer almaz.
Bu dandik üniversitelerde okuyan insanlar benim gibi işi bulduktan sonra eve kapanıp yatmadılar, belki biraz şans biraz eğitim ve gelişimle yaptılar bunu. Yani eğitim dediğiniz şey sadece öss ye hazırlıkla olmuyor.
İş hayatında ki entrikalar vb pis olgular ise karakter meselesidir, üniversite ile ölçülmez.