sabahattin ali'nin güzel bir şiiri. pek bir içine kapanık olan sabahattin ali genel olarak şiirlerindeki hüznünü, yalnızlığını ve hiçliğini -kendine göre- bu karşılıksız sevda şiirine de yansıtmış.
bir paçavra yırtıldı kamıslar arasında
bak sevgilim,haddini bilmeyen bir kurbaga,
basladı yosunlarla serenatlar çalmaya
ıstırap ses haline gelmis yaygarasında
senelerce tozlu bir rafta uyuyan keman
böyle sikayet eder reçinesiz yaydan
fakat senin karsında bu ne kadar küstahlık
bir kere kendisine bakmıyor mu bu alık
nasıl açıyor sana gönlünün yarasını?
acaba ne umuyor böyle gevezelikte?
simdi,ayaklarımla öpüsen bu esikte
bilmiyor mu kaç asık kırdı gitarasını?
o da bilir bunların neticesizligini
o da senin karsında duydu acizligini
o da nadimdir gönül verdigine sevgilim!
madem ayak ucunda bir kurbaga vaklıyor
karanlık simdi bütün cürümleri saklıyor
onu çigne sevgilim!onu çigne sevgilim!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?