yazarların ölümden döndüğü anlar

Sene:2010-2011
Yer:Trabzon

arkadaşlarla sahile yüzmeye gidiyoruz, neşemiz yerinde. Sahil yolundan karşıya geçip, denize ineceğiz. Yol kenarında bekliyoruz arabaların geçmesini. Yanımızda da tanımadığımız iki kadın ve 3-4 yaşlarında bir çocuk var. Bunlar trafik azalmadan yola attılar kendilerini. O sırada aracı farkedemedi ilk seferde. Tam araç kadına çarparken çoçuğunu yolun ortasındaki karşılıklı şeritleri ayıran çimli yere attı ve kadına araba çarptı ve yaklaşık 3 metre yerde sürüklendi kafasını kaldırıma çarptı. O sırada şoför panikle direksiyonu kırdı tam benim yanımdan yol kenarındaki fisko birlik giriş kapısının önünde durdu. Eğer az daha sağda olsam kapı ile arsç arasında sıkıştım. Beni gülme tuttu kendimi zor tutuyorum, bana genelde böyle olur. Ayarlarım bozuk. Bir bu. O kadın Allah rahmet eylesin birkaç gün komada kaldı sonra vefat etti. Eşi de bizim tanıdığımız bir esnaf abiymiş iyi bir insandı. Geldi buldu beni. Kazanın nasıl olduğunu sormak için. Mahkemede şahit yazdıracak beni. Geldik kaza mahalline sordu. Bende birazda korkarak neticede adamın eşi vefat etmiş. Abi dedim bana göre şoförün suçu yok, eşin arabayı görmedi yola çıktı, falan filan. Ama baya korkmuştum bu da bir yerde ölümden dönmek sayılır.

Daha bu kış başıma gelendir. Sobadan zehirlendim ve servise gitmeyince arkadaşlarımın merak etmesi sonucu kurtarıldım.
Dakik olmanın faydasını yaşamış oldum.

Yıl: 2005
patlamış apandise (evet yanlış duymadınız patlamış apandise, patlamak üzere değil) üşütme teşhisi konulup yapılmaması gereken; beklememek, ağrıyı kesmemek gibi müdahalelerin yapılıp 4 saat sonunda eve gönderilmem ve 2.5 gün boyunca bu şekilde beklemem.
Ardından pazartesi günü akşamı acil ameliyata alınarak kurtarılmam.
Ayrıntıya girmiyorum tam da bu şekildedir. Olmazaten demeyin oldu.