yurt hayatı

insanlara tahammül etmeyi etmeyi,ses ve ışıkta uyumayı,toplu yaşamayı ve sabrı öğretir.bunun yanında gerçek arkadaşlığı, sevgiyi ve dostluğu da öğretir,her şeye rağmen artısı eksisinden çoktur.

özlediğimiz hayat

üniversite yaşamında tecrübe ettiğimdir. "yurtta büyüdük." yurt arkadaşlığı bitmez.

orta okulda farklı, lisede farklı ve üniversite dönemlerinde farklılık gösterir.
Burada kastedilen sanırım üniversite yurt hayatı. üç sene kaldım sonra eve çıktım. Eve çıkmak yurtta kaymaya göre hataydı. Hata deme sebebim sanırım, sonra o evde kalma olayının devam etmesiydi ve hala devam ediyor 8 yıl olacak.

biz eve çıkıp sorumluluğu almayacaktık. Bizi bu yaktı. O sorumluluk alınmasaydı belki hanıma aldırmıştık bu gün o sorumluluğu.

her öğrencinin yaşaması gereken hayat. o kadar çeşit insanla karşılaşıyosunuz ki. başta yok artık dediğiniz şeyler sonradan normal gelmeye başlıyo.

Ortaokulu bitirdiğim sene 1 yıl kalmıştım yatılı kız kuran kursu yurtlarında. Sorumluluktan kaçış değil sorumluluk eğitimiydi bizimki. Bina nöbetçisi olduğum zamanlarda öğrendim koca koca banyo lavaboları yıkamayı. Mutfak nöbetçisi olduğumda öğrendim 10-12 koca tepsi ve kazanları yıkamayı, 50-60 kişilik yemekler yapmayı. Bunların yanında 4 yıl ihl 4 yıl ilahiyat için ne kadar kuran ezberi, ilmihal ve Arapça bilgisi lazımsa o 1 sene içinde öğrendim hep. Liseye 1 yıl geç başladım ama o 1 yıl benim için büyük bir avantaj oldu. Özellikle kuran kıraati konusunda.
kıymeti ortamdan çıktıktan sonra anlaşılan güzel yıllardır.