bir insanı öldürebilmeyi göze almak

sadece insan da değil herhangi bir canlıyı bir şekilde öldürebilmeyi göze almak.

günlük hayat koşullarında çok ama çok ağır bulduğum ve kendi türü için en tehlikeli türün yine insanoğlu olduğunu hatırlatan hastalıklı düşünce. şiddetin, ölümün, yaralamanın çözüm sanılması. cahillik değildir ama bu canilik. başka bir ananın evladını "bağışlamak" dururken elinden almak.

İnsanın içini acıtan bir düşünce. belki çoğu insan için normaldir. hatta at avrat silah, ben de biliyorum. ama yanlışı sorgulamayacak mıyız? tamam diğer ülkelere ve özellikle teröre karşı savunmasız kalamayız bu kısım ütopya ama bireysel silahlanmaya karşıyım. düğünlerde havaya ateş açılmasının hiçbir anlamı, mantığı yok. durduk yere kaç can gitti. trafik gibi gergin bir alan mesela. zaten stressiniz, karşı tarafta stres. bir anlık gaflet yüzünden yüzlerce kaybımız var.

sadece 1 sayfa kitap okumuş bir insanın bile rahatsız olması gerekendir. çünkü düşündüğü için. düşünme vasfı olduğu için... elde kalem var, yazar, çizer, elde iz bırakır. elde bomba var, patlar, insanı parçalar. ağustosta askere gidiyorum ve vatanım için hiç düşünmeden canımı veririm. ama yanlış olan bir düşüncenin de karşısında durmam gerekir. beni rahatsız ediyor.

terörden ne farkı var? şiddet ile sindirmek, susturmak ve kendini kabul ettirmek. biri açık açık kullanıyor, sen de fırsatın olduğunda kullanacaksın.

eskiden her evin bir duvarında tüfek asılıydı mesela. iki dedemin de vardı. arada sırada temizlenirdi filan. sadece bu temizleme esnasında kaza ile kaç kişi canından oldu durduk yere. gerek var mıydı? dünyayı güzel bir yer yapamadık. öldüğümüz yetmediği gibi öldürmeye başladık.