yaş ilerledikçe maalesef gün yüzüne çıkandır. çocukken daha bir duygusal bağlantılarımız olurdu, buna göre hatırlardık, kurardık köprülerimizi. devam ettikçe, bir şeyleri kaybetmeye alıştıkça, çiziklere fırsat verdikçe törpüleniyoruz. sınırlardan çekiyoruz elimizi, ayağımızı, az az kapanıyoruz. ufuk daha da uzak, daha da bulanık kalıyor.
birde nedenlere, nedensel olmaya verilen değer. yerine göre hoş tabi ama ömür denilen sadece sebeplerden ibaret değil ki. o neden çizgileri hapsediyor, çoğu zaman. onları da sorgulamak lazım. mümkünse de yıkmak.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?