Tembellikten değil koşmayı bırak düz koşu bile yapmaya üşenen ben iş halı sahaya gelince hayvan gibi koşuyorum. Bir haftadır bekliyordum ne zaman gelecek bu cuma diye. Kendimi o kadar rahat hissediyorum ki anlatamam. Ayaklarımda, bacaklarımda bir sürü morluk var ancak vücudun bir düzene girdiği ve her yerin çalıştığı da kesin.
Baş parmaktan nabız alıyorum resmen ya.
Kendime hayatım boyuca hiç krampon almamıştım. Geçenlerde bir krampon,tozluk, havlulu çorap, şort aldım.Güzelim Galatasaray formasının altında bir hoş oldu. ben ki beynin üretmediği şeylerle pek ilgilenmeyen biri olarak çocuklar gibi sevinçliydim. Hep içimde kalmışsa demek ki!
Bildiğin çocukluğumdan beri ilk defa tam takırdım. Mükemmel bir maç oldu benim için. Topa vuruşta ki o hazzı anlatamam size. Vurduğunuz topun amacına ulaşması ise ayrı bir zevk. Ayağı düzgün olan biri olarak kramponun bu kadar etkili olacağını düşünememiştim daha önceden. Vurduğunuz topun o bölgesini ve kaleye uzaklığını hissedip hesaplamalardan sonra güzel bir şut çekebiliyorsunuz.
Liseli arkadaşlar vardı ayakları düzgün, ikinci nefesleri açık, heycanları bol arkadaşlar. Onlarla mücadele etmek oldukça zor oluyor artık. Gocadık sanırsam galiba. Bizim jenerasyona göre farklı bir oyun tarzları var artık. Bizim aklımızda hagi'nin çalımları vardı, moldovanın kafa golleri, hakan ünsalın gelişine vuruşları, hasan şaş tarzı basit çalımlar. Şimdiki gençler ise oyun tarzlarını daha bir değişik hale getirmişler. Maç boyunca pazara gidişim belki 5 ten fazladır. Belimi kırıyordu az kalsın o derece pazara yollanmak. Ayaklarında daha fazla hakimler galiba.
arada 7 fark vardı maç bittiğinde. Son zamanlarda oynadığım en güzel oyun, en fazla attığım ter, en heycanlı maçlardan biriydi benim için. belki bir gün burada da kurarız o takımı ve oynarız.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?