hıh

bir çeşit trip ünleminden çok bir çeşit tepkidir. Bu tepkinin kaynağı küçük çocuklar ise bunu onlardan alıp bize kazandıran insanların olması ne kadar büyük bir zenginliktir.
Sadece türkiye de değil tüm dünya da çocuk sinemasının gelişmemiş olması buna güzel bir örnektir. O yaşta düşündüklerimizi bu güne aktaramadığımız için anlamamız iyice zorlaşıyor ve ailenin yapı taşı olunca iyi eğitimli kişi yetiştiremiyoruz maalesef. öğretmek istediklerimiz ile algılanan oldukça farklı oluyor.
Bireylerin yetişmesinde ki en büyük etken aile ise aileden sonra okuldur. Bu yüzden yeni nesil öğretmenlerin eseri bu öğretmenlerin yaptıkları ve yapabildikleri eserler ile gelişip ya da gerileyeceğiz.

İlk okul deneyimi de normal bir işten çıkıp kurumsal bir iş yerinde işe girmeye oldukça benzer. Artık bakkalda çalışmıyor bir müdürünüz, bir patronunuz vardır. Kişiler ve makamlar kutsallaşır ve ona göre fazlaca emek harcar, optimal nokta da gelir için çabalarsınız. Okul öncesi ya da ilk okulda da aynı şekildedir. Ana kucağından çıkıp optimal nokta da eğitim, disiplin, ve güzel gelecek için öğretmenlere teslim edilir. Bu kişileri daha iyi geliştirebilmek için bir müdür ya da patronun yarattığı huzulu ortam, işçi psikolojisine bürünebiliyorsa o kadar kıymetli oluyor. Bir öğretmen de bilgileri ile birlikte küçücük çocuk olabiliyorsa bu oldukça büyük bir yetenek olsa gerek. Ben ve benim gibi yeteneksiz insanlar bunu anlamakta güçlük çekse de bu şekilde sanırım bu durum.

Toparlarsak ''hıh'' tepkisini bize getirebilecek kadar küçülen bir öğretmen büyük bir sihirbaz büyük bir yetenektir.

Not: ACZ büyük bir şairse şairliğinden büyük çocuk hikayeciliği vardır. Acz içimde bir küçük çocuktur.