Ihsan ve apo (abdulcelil).
İkisi de çok iyi basketbol oynardı. Ihsan uzun, apo kısa boyluydu.
İkisi de en iyi arkadaşım olmadı ama basketbol deyince aklıma ikisi gelir sadece.
İhsanin babası yoktu annesi ise ilginç biriydi: yaz-kış palto giyer büyük bir kısmı ak ve düzensiz, kıvırcık saçlarını saklama ihtiyacı duymadan dolasirdi mahallede.
Sesini bir kez olsun bile duymuslugum yoktur.
Evleri ise tam bir toplama merkezi gibiydi sanki. Sokakta buldukları her şeyi evlerine getirdiklerinden şüphem yoktu. Gece gunduz loştu evleri.
İhsanın kardeşi de yoktu. Çocuk aklı kaç defa ulan bunlar ne yiyor ne içiyor diye düşünmüştüm.
Apo dokuz kardeşten besincisiydi. Başka da bir şey hatırlamıyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?