eskiye göre son zamanlarda daha bir sert biçimde karşılaştığımız anlayış, günün zihniyetidir. tam olarak şöyledir, herkes, her birey kendi çapında bir \"ana muhalefet lideri\" olmasıyla, iletilenin ne olduğuna bakmadan (bireyler arası konuşmalarda, dialoglarda) direkt \"hayır/değil/o öyle değil/olmaz\" yanıtını bir zırh gibi kullanmasıdır. daha belirgin birkaç örnek, büyüğün sözüne itibar etmemek, sözün tamamını dinlememek, konuşmanın nereye gittiğine yönelik alışılmış/sabit bakış açısı, ana fikrin ne olduğuna değil kimin söylediğine bakmak, detayları yok saymak gibi... iyi yanları da olabilir kötü yanları da.
Bireyselleşme yolunda olan toplumun bir sonucudur. Herkes kendidir, kendine göredir. Burada şöyle bir hata ortaya çıkabilir. \"Diğeri\" olanın öteki haline gelmesi ve umursanmaması; bir takım iletişim problemleri ile kopukluğa ve ayrışmaya yol açar. Bireysel toplum yapısı kötülediğim bir mantık değil asla, aksine farklının değerinin bilinmesiyle daha kıymetli bir bütünlük, bütünleşme elde edilebilir ama bu sadece \"ben\" kısmına değer vererek olmaz. Bu noktada, eski zamanın o \"açıklık\" yapısının genel başlıktaki ön yargıdan daha tercih edilebilir olduğunu düşünüyorum. Seçicilik tabi ki olması gereken hatta böyle bir manipülasyon ve bilgi kirliliği döneminde ama seçicilik, yok sayma ve inkar boyutuna ulaştığında, o iletişim kanalları kopuyor ve bir ön yargı dünyasında yaşıyoruz. Haksız da değil çoğu kişi, çoğu birey ama bunun bir çözüm olmadığını düşünüyorum. Çözümün biraz daha sağduyu, akıl mantık ile daha samimi bir dialog yönteminden geçtiğine inanıyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?