kayışı koparmak

şu dünya düzeninde, şu kaotik süreçlerde çok mümkün bir sonuç. her an bir patlama halindeyiz. hep bir gerginlik ve mutsuzluk hakim, sıyırmamak içten bile değil. unutuyoruz, alışıyoruz her gün bir pervasızlık daha denk geliyor yine dahası...

iç dünyamız zaten kopmuş bir haldeyken dışarıda olan bitenin uzun süreli farklılaşması da bir çatışma yaratır, bir uyumsuzluk. sonuçları kestiremesek bile şöyle arada bir gidip gelmeliyiz. deli olduğunun farkında olandan zarar gelmez. problem sağlıklı görünüp iç kısımda müebbet yaşama durumda...