otuz yaşında çizgi film izleyen erkek

anı yaşamayı bilen erkektir.
tanımı girdim rahat rahat çocukluğumdan bir enstantane anlatayım.
çok uzun süre lokanta işlettik ailecek. pasaj içinde sade bir esnaf lokantasıydı. dışarıdan bakan sözüm ona titiz bazı insanlar girmek istemese de bulunduğumuz şehrin çoğu esnafı ve halkı bizden yemek yerdi.
her durup dinlenilen dükkanda olduğu gibi bizim de yüksek bir yere demir ayaklarla monte edilmiş tüplü bir televizyonumuz vardı. genelde haberler açık olurdu ama çizgi film çıkacağı sırada ben lokantadaysam izlememe izin verirlerdi.
bazı öğlenler şehrin bilindik bir oyuncakçısını babasıyla işleten hakan abi, yemeğe gelirdi. gelir yemeğini söyler; khantura aç bir çizgi film de izleyelim derdi. o kadar mutlu olurdum ki. koşa koşa gider kumandayı alır televizyonda çizgi film aramaya koyulurdum.
öyle açtırıp yemeğine yönelmezdi hem. mesela road runner tilkiden kaçmayı başarsa, bak yine kurtardı paçayı gibi yorumlar yapar mümkün olduğunca ekrana bakardı.
güzel günlerdi be, gözlerim doldu...