Serkisof... nereden başlasam bilemedim şimdi.Kendini belli etmekten hoşlanmaz, saklanmayı, kabuğuna sığınmayı, deve kuşu misali başını kuma gömmeyi tercih eder. Sanar ki başımı kuma gömünce kimse beni görmeyecek... ben seni görüyorum... ne kadar saklanmaya çalışsanda başaramıyorsun...
Serkisof... Güzel konuşur, güzel yazar, bazen de güzel susar... konuşkan biri değildir zaten. hatta bazen hiç konuşmaz. Susar.. sadece susar... ara ara kendisinde oluşan bu suskunluklarının nedenini kendi de bilmez, bilmek istemez çünkü, gerçi susması için her hangi bir sebep olması gerekmez. Sebepsizce susar işte arada. Bu, insanları önemsemediği anlamına gelmez. Mizacında vardır bu. Karakteri, onu o yapan özelliğidir. Aylar önce kızardım bazı bazı kendisine gelen suskunluklara. Ama sonra Alıştım susmalarına,
Alıştım çünkü onu tasvir ederken, aslında kendimi tasvir ediyorum, ben de aynıyım. Bakmayın sözlükteki konuşkan hallerime. Gerçek hayatta böyleyim. Bir dem gelir, neşem yerindedir. konuşur, gülerim, bir dem gelir, gönlüme hüzün dolar, sükut orucu tutan meryem misali kilitlenir ağzım. Sanki kelimeler boğazımda âdeta birer düğüm olmuş da Konuşsam canım, daha doğrusu ruhum yanacak gibi... Susmak bir nevi kurtuluşdur, kaçıştır.
Sen susuyordun... ben susarken bile seni konuşuyordum...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?