her geçen saatte ve günde umudum kırılıyor. bazı şeyler ve bazı kişiler bana cephe aldı da haberim mi yok ? kendimi anlatamadan, anlayamadan olup bitiveriyor. neyle kalıyorum salaklığımla. bu hayatta her şeyin bir değeri varken bir benim mi yok ? tabii suç bende herkesten önce benim kendime değer vermem gerekiyor. yapıyor muyum ? gerekince hayır, gerekmediği yerde de değer vereceğim tutuyor. kendimden çok karşımdakine değer verdiğimden olsa gerek pek de beceremiyorum bu kendine değer verme işlerini. bu yüzden zaten hep elde olan, ezilen, saçmalayan , işi düşünce gelinen ben oluyorum.
ne diyeyim allah bana akıl fikir versin. !
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?