epey bi zamandır hissiz, tatsız, tutsuz yaşıyorum. Tepkim yok tepki veremiyorum. Bu gün mesela mesai saatim bir saat uzatıldı buna kızamadım. Bu kızamama hem dış tepki olarak hem içsel olarak. Kızmama olayı nedendir bilmem ama uzun zamandır bu şekilde gidiyor hayatım. Sadece mesai değil, canımı derinden sıkan konular için de aynı şekilde.
Bir çocuğu bir kaç defa döversin de artık seni dövemeyeceğini kabullenir ya ben de aynı şekilde hissediyorum artık hayata karşı. O kadar sıkıldım ki, o kadar bunaldım ki tarifi mümkün değil. Hayat beni öyle korkuttu ki artık kıymetli ne varsa bi anda yok olacakmış gibi kabul etmişim. Kıymetli olan o şeyler için savaşmayı bırakmışım. Hiç bir şey istediğim gibi olmayacakmış ne yaparsam yapayım olmayacak ı aklıma yer etmiş ve kabullenmişim.
kıymetli olan belki içimizdedir de biz dışarıda arıyoruruzdur.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?