Cemil Meriç'in güzel bir denemesi.
\"Nietzsche «Tanrı öldü» diye haykırdığı zaman Avrupalı gülümsemişti. Tanrının çoktan öldüğünü Zerdüşt yazarından başka duymayan kalmış mıydı ki ? Hıristiyanlığın Tanrısı dünya işlerine karışmıyordu, bir mâverâ yöneticisiydi sadece. Avrupa Demokrit' lerden beri tanrıların insanları terkettiğine inanır. İsa'nın tahtında Rönesanstan bu yana Promete vardır. Tanrı, İngiltere hükümdarı gibi, dekoratif bir varlık, bir remiz veya bir hatıradır. İnsan münasebetlerini akıl düzenler. İslâm ezelî hakikate, yani vahye teslimiyettir. Akıl, ilâhî iradeyi anlamak ve anlatmak için bir vasıta. İslâmiyet en yırtıcı kavimleri, en rahîm, en âdil cengâverler pâyesine yükseltmiş. Kurdu kuzulaştırmış. Allah korkusuna dayanan bir medeniyet Allah korkusu kalmayınca bedeviyetlerin en sefili olmaz mı?\"
Mağaradakiler
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?