buruşmak. kaçınılmaz son sanırım. kuru incir gibi suyun çekilmesi. tazecik insanların zamanın etkisiyle kamburlaşması. istisnalar olsa da genel olarak böyle oluyor.
aynı zamanda, çekilmez bir insan olma nedenidir. kuşaklar arasındaki farklılaşma, davranış, tutum, giyim tarzı, yemek seçimleri gibi daha bir çok konuda detaylar üretmesiyle algılama bambaşka bir hal alır.
tabi olgunlaşmanın da zirvesidir bir yandan. kuyruğun peşinden koştuğumuz, uykunun değerini bilmediğimiz, günde bilmem kaç litre su içmediğimiz ne bileyim değerini bilmediğimiz her şeyin daha kıymetli geldiği zamanlardır.
gözlerin daha bir dolu dolu bakması, ellerin tüm güçsüzlüğüne rağmen sıkı sıkı tutunmasıdır bir şeylere. tek gözün görmemesiyle hayatı, bir kamera sessizliğinde kaydetmektir belki. çok koşup çok düşenlerin son durağıdır belki. unutamadığı kadına, söyleyemediği o iki dizenin pişmanlığı iliklerine kadar yaşamaktır belki. ya da sabahlara kadar yazdığı mektupları bir türlü cesaret edip ona gönderememek belkide...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?