yazarların ukdeleri

Akademisyen olmak. Uni okurken erasmus yurt dışı imkanları vs hepsini araştırdım. Erasmus çıktı mali kaygılarla gitmedim. Gereksiz bir korkaklıkla tabi. Uniden sonra araştırma görevliliği ve ylys dışında 3 yıl hiç bir ise başvurmadım. Düz lise mezunu olduğumdan ve türkçe bölüm okudugumdan dil eksiğini kapamak için liseden sonra kurs, vidyo, mobil uygulama, kitap ne varsa çalıştım. Yeterli puanı aldım. Yeterli derken kastım 50 değil son olarak 80'e kadar çıktım. Ales zaten yatkın olduğum bir sınav, istediğim puanı almak zor olmadı. Bir çok uniye başvurdum olmadı. Sınava Giderken kazanırsam yaşayabilir miyim dediğim iller bile oldu. Dönüşte yüksek duygu gecisgenligi ile sınavı kazanırım diye kiralık evlere baktim otogarlara dönerken. Yüksek lisansa da başladım tabi arada. Teknik olarak gayet iyi bir eğitim aldım. Sonra tez döneminde bankada işe basladim. Artık 2.5 yıl olmuştu mezun olalı. Bir yerde başlamak zorunda hissettim. Sonra tezi bitiririm dedim yapamadım, çalışmadım. İşe başladıktan sonra da gittim mulakatlarda elendim. İş başladıktan sonra mudurden izin alırken başka bir iş için demek çok zor finans sektöründe. Bunun stresini de ayrı hiseetim. Ne zaman bir insanla tanissam sen neden akademisyen olmadin falan diyor ben ukdemi anlatmadan. Içimdeki hancere yeniden dokunuyorlar. Ne zaman tedtalksta bir akademisyen görsem heyecanlanıyorum icimden geniş kitlelere sunum yapıyorum. rüyamda hem uygulamada hem teoride basarili akamdemisten olarak görüyordum kendimi. 6 ay kadar önce vaz geçtim. Bir okulda akademik uzmanlık mülakatında hoca mevcut işinde daha çok kazanırsın falan dedi. Paranın önemli olmadığını söyledim ( zaten çok da fazlasını kazanmiyorum) Almadılar oraya da. Olmayacaktı. Bedelini odemedik sanırım.Şimdi işime odaklandim. Artık nasip kısmet diyorum. Mutluyum artık.