durduk yere başkalarının sorumluluğunu almak

yerine göre mutsuzluk nedenidir. ciddi bir çabayı gerektirmesi de yorar insanı. yardımcı olmak, yükünü hafifletmek başka bir şey, suistimal meselesi ayrı. dengeyi iyi ayarlamak lazım. tabi ki, derdi, sıkıntıyı paylaşırız ama herkesin kendisinin çözmesi gereken bazı şeyler vardır, bu alanlar kişiye aittir, en azından sorumluluk aşamasında böyle olduğunu düşünüyorum.

öğretmen olduk daha ala sorumluluk mu var ?

x arkadaş üniversite 2. sınıftadır. 6 ay boyunca okula sadece bir gün gitmiştir. fakat sınavlara girmiştir. birçok dersten geçmiştir fakat geçemediği derslerde doğal olarak vardır. okulun son zamanları ve muhasebe sınavı var. tabi bizimki muhasebenin M'sinden habersiz. üstelik bu dersi geçemediği takdirde okul bir sene uzayacak. sınavdan önceki akşam gece 3 kadar arkadaşlarla takılır bizim x. babasına ne söyleyeceğini düşünür durur. öyle korkmaktadır ki babanın tepkisinden gay olduğunu söylese( bu arada öyle bir şey yok) gelecek tepkinin okulun uzaması durumunda gelecek tepkiden az olacağını düşünmektedir. bütün bu kaygılarla gece 3 gibi kaldığı yurda gider. niyeti uyuyup sabah uyanıp biraz notları karıştırıp sınava gitmek. diğer gün x'in arkadaşı y başka bir bölümden bir adam ayarlar x'in yerine sınava sokacaktır. herşey düşünülmüş ayarlanmıştır. tek ihtiyaç duyduğu x'in öğrenci kimliğidir. 12 defa aramasına rağmen x uyanmamıştır. oda arkadaşını arar ve yurda gider dış kapıyı açtırır x'i uyandırmaya kıyamaz cebinden kimliğini alır. saat öğlen 12 civarı x uyanır. o uyurken y sayesinde 1 yılı kurtulmuştur.

durduk yere değildir o. İşin içinde kesin bir çıkar vardır. (gbkz:Menfaatsiz iş) ne kadar mantıksız geldi size de bu tabir dimi.