yazmak

Şu sıralar sardığım olay. Ara ara yazardım ama 2 aydır her gün yazıyorum. Kelime kapasitemi ölçüyorum başka bir halta yaramıyor.

(gbkz:kime yazıyorsunuz )

@3 (gbkz: atıyosun )

eskiden yazmak için fırsat arardım, artık yazmamak için bahaneler üretiyorum. yazmıyorum çok uzun zamandır. yazmaya kalksam kelimeler kendiliğinden geçecek kağıda biliyorum, ben kendimi kaybedicem. sonra okuyuyup yazdıklarımı kendime sövecem. e ben zaten sövüyorum kendime yazmak gerekmiyor ki bunun için illa.

Sınıf defteri de sayılıyo mu ki.

insanı rahatlatır. yüklerini bir kenara bırakıp nefes almasını sağlar. bittiğinde de kenara bıraktığınız yükleri yüklenip yolda devam etmenizi ister.

iyi ki var olan. eldeki günler süresince hiç bırakmadığım ve beni hiç bırakmayan. vefalıdır. bir virgülü bile unutmaz. hangi kağıtta olursa olsun, tozlanırsa küser. ama yine de kokar mis gibi. el emeği demek pek iddialı olsa da, gönülden demek daha bir tatlı olur. zaten içerideki sesleri bastıramadığında kareler, çizgiler ya da boş bir sayfa geçer eline. karalasan da kaçmaz. yırtıp atarsın yine de durur öylece. garip yazmak.

bir yandan büyük şanstır. imkansızlığın imkanıdır.

dünyada iz bırakmış ne varsa, kıyısında köşesinde bir not, başlık, 2-3 kelime ya da en azından bir cümle bulunur.

hissizleştiğinizde de, utanmadan sıkılmadan tüm yüzeyselliğin ile dökersin ne varsa...

sana dair, dokunamadıklarımızın en güzelidir, en temizidir. ses tonunu bile bilmeden. yokluğun varlık çizgisindeki ilk kalesidir.

Yazmak, aslında bildiğini teşhirden ziyade kendi iç dünyanı teşhire cesaret etmektir.Hiçbir yazar asla ve asla iyi okurdan saklanamaz zaten bunu zihninden geçirerek yazarsa ne iyi yazabilir ne yazdığı meseleye şık bir kıyafet giydirebilir.
zeynep güney