maalesef durum böyle. Bahsettiğim mesele vade falan meselesi değil. Eceli gelene çare yok orası ayrı bir konu.
çocukluk arkadaşım barış idi. Ölmedi belki ama çok erken gitti mahallemizden.
Sonra barış manço, herkesin barış abisi. Yaşı çoktu diyenler olabilir. Çevrenizdeki büyüklerinden çok şeyi ondan öğrenişlerine aldırmadan.
Ve barış abim. Barış akarsu. Çoğu insan onu giyim tarzı vb. Konulardan dolayı itici buldu. Kimse bu çocuk yardımsever, inançlı bir genç demedi. Gördükleriyle eleştirdiler sadece. Bense onu tertemiz iken Allah yanına aldı diye avuttum kendimi.
Ve barış'ım. Gazeteleri okuyanlar sadece bir boğulma haberi gördüler dün ve önceki gün. Halbuki o da erkenciydi. Gören, tanıyan o farklı bir çocuk derdi. O ise benim 4-5 sene önce içinde olduğum yaşta karadeniz'in hırçın sularında bıraktı canını. Arkadaşları çok ağladı, ben ise ağlayamadım. Döktüklerimi de ağlamaktan sayamadım. Kısacık haberi de şu http://www.milliyet.com.tr/zonguldak-ta-bogulma-zonguldak-yerelhaber-2193409/
Hepsini kaybettim. O yüzden diyorum ki bakışlar erken ölür.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?