belgesel izlemek

Aile ile izlendiğinde etcil avci(aslan) otcul sevimli avını (ceylan) yakaladığında şu diyalog şaşmaz

Anne: ayy hadi kurtardı. Hadi. Ayy bitti işi bitti. Tüh allah belani versin yedi yavrucagi
Baba: doğanın dengesi bu. Arslan aç kalacaktı yoksa
Çocuklar ise içten hissettikleri acıma duygusunu -babanın bilimadamivari analiziyle- kaybedip rahatlarlar.

Bir sonraki timsah impala savasi da aynı diyalogla sonlanir.

Çocukluk saplantım. Deli gibi belgesel izlerdim.
Bazılarını sevmezdim ama. Niye eksik veya tekrarlı bilgi verdiklerini düşünüp dururdum.
Şimdi ise büyük belgesel kanallarının prodüksiyonlarını manipülatif şekilde hazırladıklarını görüyorum. O yüzden çoğunu izlemek içimden gelmiyor.

ufuk açabilecek ve ilham verici olabilecek kültürel tavır. yani bir imge yakalamak, kültürel ya da doğal unsurun insan ya da toplumla ilişkisine tanık olmak gibi. sanat filmleri dahil tüm sinema düzenin bir parçası ve oyuncağıdır. bu bağlam da kamerayı nereye koyduğunuz, neyi nasıl çerçevelediğiniz bile ideolojik anlam üretir, yani bir taraf olursunuz. hani diğer semptomatik gönderme işlevine yönelik filmleri saymıyorum bile. belgesel yapımlar da bu bağlamda masum değil...