çocuk psikolojisi

masumiyetten ibarettir.
ırkçılık,savaş,kin,haset,kaygı,gurur ve aklınıza gelmeyen ve bizde olan bi çok kötü huyun yeşermediği psikolojilerdir.

örnek alabileceğimiz en güzel psikolojidir.

tertemiz boş bir sayfa gibidir. insanlar ve günler farkında olmadan ilk çiziklerini atar. bunlar aynı zamanda sınırlarıdır eldeki kanvasın. Zamanla az az boyamaya başlar. Bir anne, bir baba, bir kardeş, bir dede derken baya bir renklilik yığılmıştır fırçasının yanına. Bunlardan kendi göre olanları seçer ve artık boyamaya başlamıştır. Kimi zaman parmaklarıyla, kimi zaman kulaklarıyla. Evet kulaklarıyla, biraz da yaramaz ve sevimlidir kerata. Bir gün ağlar ilk defa, o güne kadar boyadığı sayfayı yırtıp atmak ister ama kıyamaz. Birkaç acı sonra o yıllardır sadece renklerle doldurduğu sayfayı değiştirir. Daha koyu tonlar, daha sınırlı şekiller, daha bir matem... Hatta yazılar bile yazmaya başlar resmin üstüne. Çocuk ruhu daralmıştır bir kere. Dünyası hep çocuk kalsa da kendisi bundan sıyrılmak için elinden geleni yapmaya başlar. Bir an önce büyümek ister. Bu nedenle, eldeki renk sayısı 3'e düşmüştür. Siyah, beyaz, lacivert. Artık, gökyüzüne hiç bakmaz. Yıldızlı geceleri de unutmuştur. Oyuncaklarının yerini romanlar, gazeteler, atlaslar, ders kitapları almıştır. Buzlukta tutulmaya hazır bir şekilde, buz haznesine hayallerini en az bir 15 yıl saklamak için bırakır. Mahalle maçından sonra musluğa kafayı dayamanın verdiği hazla bir an olsun her şeyi silecektir hafızasından... Artık tamamen karakaleme dönmüştür. Bu civarlarda da hayatındaki seçimlere başlamıştır. Hayatı boyunca ya bu dünyasının esiri olacaktır ya da özgürlüğünün...

Değişiktir. Yaşayarak öğreniriz.hihaho

Çocuklar için herşeyin bir anlamı vardır. Bir oyuncak bizim için plastikten ibaretken onun için hayatın bir parçası, çamaşır makinası bizim için teknolojik aletken onun için belki bir canavardır.

Büyüdükçe psikolojimiz de değişiyor. Algımız değişiyor.