Hiç güzel çıkmadığım fotoğraflardır. Hatta en güzelini çerçeveletip salona koydum abin mi dediler. Dram fotoğraflarıdır. Benim gibi naif, asil, bilimum mikemmelikte bir insanın neden tüm çocukluk fotoğrafları pis oğlan çocuğu gibi ha. Annemle babam niye benim saçımı hep besleme gibi dibinden kestirmişler ve ben neden hep yaramaz yaramaz poz vermişim. O fotoğrafları gören benim yüce hermione olduğuma inanmaz. Acılar beni olgunlaştırdı dostlarım. Ah çocukluğum...Ondandır bıyıklarımdaki aklar...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?