#günlerin getirdiği

son gününde olandır. duygulandırır, koca bir sene nasıl geçti inanılmaz. kendi başıma ilk ev deneyimim. çok güzeldi, çok anı, komşu biriktirdim. işe yetişmek için zorla kalktığım ve sabahlamış iş gecesinin ardından gelip sadece uyuyabildiğim yer. ne yazık ki bir gs şampiyonluğu göremedik. kısa mesafelere küçük şehirdeki gibi yürüyerek gitmenin verdiği haz. yine başarısız pilav denemeleri de var. kola patlayan yemek. böceklere karşı verdiğim üstün savaş. gece istediğin vakitte gelme özgürlüğü... sürekli bir temizlik halinde olmak... yağmur dolu bir gecede parka yürüyüşler... bulaşığı minimize etmenin yolları. çamaşır kurutma derdi bir yandan... bugünleri özleyeceğime eminim.

bazı durumların içerisinde olunca daha çok hissettiğimiz ya da daha iyi anladığımız. büyük bir özlemin öncesidir kimi zaman... bu da kalbi ısıtır, ayrı bir tadı vardır. konuşmadan yapma anıdır hepsi...

bir ilaçtan fazlası. ister çelik dağa hapsedin, ister yakıp yıkın köprüleri... labirentler kurun, yine de aşar gider.

(bkz: ikisini de dene tarafını seç)

sanırım yüreğin koşturduğu insanı, aklın dizginlemesidir. mutluluklarımız küçüldü artık ya da daha açgözlü olduk. beğenmez olduk. yıkılacağını bile bile kumdan kaleler yapmak gibi...