çok duygulandım izlerken. çok ama çok.
En son ani bir şekilde ağlamam bundan 4-5 sene önceydi. ani bir şekilde ağlamak dediğim şey istemsizce hüngür hüngür boşalmak tarzında bir şey.
Normal şekilde de ağlıyor insan bazen ama yaş bile akmaz gözden.
bu bölümde ana karakterlerin babaları ölüyor. Baştan itibaren çekilen o acı, hüzün, yol iz bilmemezlik neyse hepsine dokunuluyor. Anlatılıyor.
Bazı şeyler belki çok iyi değildir bilinmez ancak insanların yaralarına dokununca kıymeti artıyor.
içsel korkularımdan biri, en büyüklerinden biri yakınlarımı kaybetmek sanırım. Hele bu anne baba olunca işler çok değişiyor. Allah sağlık sıhhat versin.
Bu bölüm sayesinde babamı aradım sevmek için ama gel gör aynı muhabbette döndük durduk. Olsun oda yeter. Çok şükür. Bin şükür.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?