kimseye etmem şikayet

Kimseye etmem şikâyet ağlarım ben halime; titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime.

hikayesi;

“Kimseye Etmem Şikâyet”i yazmasına yol açacak “talihsiz hadise” İhsan Raif 13 yaşındayken Taş Konak'ta yaşanır.
Odasında kardeşi Belkıs'la oynarken bir gürültü kopar. Kapı açılır ve içeri hayatında hiç görmediği bir adam dalar. İhsan Raif'in hatıralarında “Arap Bacıların komplosu” olarak anacağı olayda içeri dalan ve İhsan'ı kaçırmaya kalkışan adam Reji memuru Mehmet Ali'dir.
Hiçbir temas olmaz, Mehmet Ali korkar ve kaçar ancak İhsan Raif'in “adı kirlenmiştir”.
Babası, İhsan Raif'in ve diğer aile fertlerinin ağlamalarına, yalvarmalarına aldırmaz ve 13 yaşındaki kızını “o hain Mehmet Ali'yle” evlendirir ve İzmir'e bir sürgün havasında yollar.
1890'da, 14 sene dönemeyeceği İstanbul'a veda ederken içinde ailesinden, çocukluk masumiyetinden, çok sevdiği İstanbul'dan, hem de hiç sevmediği kocaman bir adamın karısı olarak ayrılırken yazar İhsan Raif o şiiri:
“Kimseye etmem şikâyet; ağlarım ben halime
Titrerim mücrim (suçlu) gibi baktıkça istikbalime
Perde-i zulmet (karanlık perdesi) çekilmiş korkarım ikbalime
Titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime...”
Ancak 27 yaşında 3 çocuk annesi bir genç kadın olarak döner İzmir'den. Bir süre sonra çapkınlıklarıyla bezdiren hayırsız kocadan boşanmasına izin çıkar.
İkinci evliliği bir gün sürer. Zorla elini öptürmek isteyen ikinci eşi hemen boşar.
İlk ve tek büyük aşkı, entelektüel, yazar-çizer Şahabettin Süleyman ile üçüncü evliliğini yapar. Yahya Kemal'den Ahmet Haşim'e, Ruşen Eşref'ten Fazıl Ahmet'e entelektüel bir çevresi vardır. Şair olarak kabul, ilgi ve takdir görür.
“Fecr-i Âti”ci eşi Şahabettin Süleyman'ın bir Avrupa seyahatinde beklenmedik şekilde ölmesi tekrar karanlığa gömülmesine yol açsa da yas döneminde yanında duran bir Fransız'la (Bell) dördüncü evliliğini yapar. Bell, İhsan Raif Hanım'a aşkından dinini değiştirse de pek hoş karşılanmaz son evliliği.
Milli Mücadele'nin ateşli destekçilerinden İhsan Raif Hanım, 1926'da, henüz 49 yaşındayken ölür.
“Kimseye Etmem Şikâyet”in güftesinin İhsan Raif Hanım'a ait olduğu kesin. Mehmet Öklü, bestenin de ona ait olabileceğini yazıyor ancak güvenilir pek çok kaynak bu nihavent bestenin Kemani Serkis Efendi'nin bestesi olduğunu yazıyor.

Fâ-i-lâ-tün/Fâ-i-lâ-tün/Fâ-i-lâ-tün/Fâ-i-lün
Kim-se-yê-et/mem-şi-kâ-yet/ağ-la-rım-ben/hâ-li-me

Müzeyyen senar dışında kimse bu şarkıyı vezne uygun şekilde okumuyor. Ayrıntılara çok dikkat ettiği burdan belli. mesela diğer sanatçılar yukardaki mısrada ağlarım ben halime derken ağlaaaarım ben halime diye okurlar, vezne uymuyor onlarınki ama müzeyyen senar buna dikkat ediyor ağlarımdaki la hecesini kısa telaffuz ediyor. böyle dikkatli, titiz insanları çok seviyorum.