küçük prens

en sevdiğim bölümlerinden birini aşağıda paylaştığım, kalbime, çocukken ayrı, büyüyünce ayrı dokunan, beni hüzünlere sürükleyen çok tatlı kitap. her çağında insana farklı hissettirir.

yetişkin insanlar rakamları pek severler...onlara yeni bir dosttan söz etseniz asla öze değin bir şey sormazlar. hiçbir zaman şöyle demezler: "ses tonu nasıl?", "hangi oyunları sever?", "kelebek koleksiyonu yapar mı?". hep şöyle sorarlar: "kaç yaşında?", "kaç kardeşi var?", "kaç kilo?". onu ancak bu sorularla tanıyacaklarına inanırlar... yetişkinlere "pembe tuğladan bir ev gördüm, pencerelerinde sardunya çiçekleri, çatısında güvercinler vardı" deseniz, o evi bir türlü hayal edemezler!.. fakat "yüz bin franklık bir ev gördüm!" derseniz, "ay ne güzel ev!" diye çığlık atarlar...

Prenslerin geneli kurbağadır yeğen, gözünde büyütmeyesin...

Tüm zamanların en çok abartılan kitabıdır.

Senelerdir gerek ispanyol gerekse dünya edebiyatından belki yüzlerce düzyazı, şiir, öykü incelemesi yaptım; bunun kadar şişirilmiş bir balon görmedim.

@3 +1
çocuk kitabı desen, değil. yetişkin kitabı desen, o da tam olarak değil. kişisel gelişim? ı ıhh... felsefe desen, hafif kalır...
bir nevi, ne deve ne kuş durumu. beğenenlere lafım yok ancak abartılı olduğu benim için de çok net.

abartılmış kitaptır.
ya da ben çok cahilim. !

inceliğin ve iyi niyetin simgesi karakter. nasıl bakarsan, öyle görürsün mesajını verirken, yaşantı ve yakın sosyal çevreden pek sıyrılamazsın da der. bunun yanında habitus konusunda bilgiler verir. yine, farklı gezegenlerdeki insanlar ile toplumumuzda her zaman gördüğümüz ve bu yönleri ile farkında olmadan kanıksadığımız kişiler tahlil ve tenkit edilmiştir.

küçük prens defalarca okunması gerekir çünkü her okuduğunuzda farklı anlamlar çıkarırsınız. kısa dönemde algılar değişmese de 20 yıl civarındaki bir yıl değişimi kitabı çok farklı bir konuma getirir sizin için, büyük ihtimal bu deneyim kitabı bu noktaya getirmiştir. okulda karşılaştığım 2 sıra dışı hocanın ortak özelliğidir, bunu hiç düşünmemiştim.