okul öncesi eğitimin sisteminin yanlışlığı

hayret ederek okuduğum başlıktır. hala gereksiz olduğunu düşünen insanların olduğunu biliyordum da saçma, sadece oyun oynanan, çocuklarla ilgilenen öğretmenin olmadığı, en güzel çağlarının okul köşelerinde geçtiğine inanılması gibi durumların olduğunu düşünen kesimin bu kadar keskin düşüncelere sahip olduğunu bilmiyordum.
başlığı açan yazarın düşüncelerine cevap niteliğinde değil ancak bu konuda yazmak istediğim şeyler var bir okul öncesi öğretmeni olarak. öncelikle şunu belirtmek isterim bir çocuğun beyin gelişiminin %80 i 0-6 yaş aralığında tamamlanır. bu yaş aralığında ne kadar kaliteli bir eğitim sürecinden geçer, ne kadar çok uyarıcı ile karşılaşırsa çocuğun ileriki yaşlarında gösterdiği başarı o kadar büyük olur.
gelelim okul öncesi çocuğu okulda neler yapar? okul öncesi eğitiminin temel amacı kabaca söylersek; çocuğu yaşama ve ilk okula hazırlamak, Türkçe'yi düzgün konuşmasını sağlamak ve temel becerileri kazanmasına fırsat vermektir.
okul öncesi eğitimi alan çocuk almayan çocuğa oranla birçok alanda önce başlar hayata. nasıl mı? öncelikle kendini ifade etmeyi öğrenir, toplumsal kuralların bilincine varır ve bunu yaşayarak öğrenir, neyi yapıp neyi yapmaması gerektiğini, paylaşmayı, toplumdaki yerini sosyal öğrenme yolu ile öğrenir. yapılan motor becerileri destekleyen etkinlikler ile ilkokulda yazılacak bitişik eğik yazıya hazırlık sağlar parmak kasları güçlenir ve kendinden beklenileni yapacak düzeye gelir, matematik ve fen gibi ilerleyen yaşlarda korkulu rüyamız haline gelen sayısal dersleri oyunla öğrenir ve bu derslere korkuyla yaklaşmaz. düşünüldüğü gibi çocuklar burada sadece oynamaz. şunu söylemek isterim her dersin bir öğretim yöntemi vardır ve çocuğun yaş grubuna göre bir yöntem seçilir. okul öncesindeki yöntem de oyundur. çocuk okuma yazma bilmediği için öğretmek istediklerimizi oyun yolu ile öğretiriz. hatta sloganımız \"oyun çocuğun işidir\" dir. yani çocuklar burada oyun oynarlar ama bu oyunların amacı öğrenmektir.
gelelim okul öncesi öğretmeninin çocuklarla ilgilenme meselesine. benim bu sene 27 öğrencim var stajyerim yok ve yaş grubum 4. bu çocuklara grup halinde masaya oturmayı öğretmek, birlikte hareket etmelerini sağlamak ve grup olgusunu öğretmek 1 ayımı aldı. evet istediğim kadar birebir ilgilenemiyorum. ama elimden geldiği kadar okul içinde olsun okul dışında olsun birlikte olmaya çalışıyorum. sırf onlarla daha çok vakit geçireyim diye eve etkinlik taşıyıp hafta sonlarında plan hazırlıyorum ve etkinlikleri tasarlıyorum. hatta şu an bile yanımda yeşil evalar var kurbağa bacağı ve eli çizmek için beni bekleyen.bu dönem başında küçük bir talihsizlik yaşayıp okuldan 1 ay uzak kaldım. bu 1 ayda sürekli yatmam gerekirken ben dönünce neler yapabilirim nasıl açığımı kapatırım diye düşündüm. döner dönmez açığı kapatmak için deli gibi çalıştım. niyetim kendi yaptıklarımı bir başarı olarak göstermek değil.
buraya yazacağım o kadar çok şey var ki biri bitmeden diğeri geliyor aklıma. eğer detaylı bilgi almak isteyen olursa mesaj kutumu yeşillendirmesi yeterli olur.
ama eklemek istediğim tek bir şey var. lütfen! bu eğitimi gereksiz olarak görmeyin. en azından küçük bir araştırma yapın. dışarıdan sadece oyun oynanan bir yer olarak görülen bu yere gelin bir de içerden bakın. vicdanı olan hiçbir öğretmenin çocuğun 1 dakikasını boş geçirmesine izin vermez. buna değil inanmak düşünmek bile istemiyorum.
iyi akşamlar diliyorum.