sana bana vatanima memleketimin insanlarina dair

isyan siirleri bilirim sonra
kelimeler ki tank gibi gecer adamin yureginden
harfler harp duzeni almistir misralarda
kimi bir vurguncuyu gece ruyasinda yakalamistir
kimi bir soygun sofrasinda isikli salonlarda
hirsizin girtlagina tikanmistir

erdem beyazıtın en güzel şiirlerinden biri dinlenilesidir
dinleyelim https://www.youtube.com/watch?v=VrfJfelOk1w

"telgrafin tellerini kursunlamali.."
boyle degildi bu turku bilirim
bir de icime
-her istasyonda duran sonra tekrar yuruyen-
bir posta katari gibi simsiyah dumanlar dokerek
bazen gelmesi beklenen bazen ansizin cikagelen
haberler bilirim, mektuplar bilirim

gamdan daglar kurmaliyim
kayalari kelimeler olan
kirk ikindi saymaliyim
kirk gun huzun bosaltan omuzlarima, saclarima
saclarinin akisini anar anmaz omuzlarindan
bastan ayaga islanmaliyim
gam daglarina cikip, naralar atmaliyim

icimde kaynayan bir mahser var
bu mahser bir de annelerin kalbinde kaynar
cunku onlar, yun orerken pencere onlerinde
ya da camasir sererken bahcelerde
birden aliverirler kara haberini
okul donusu bir trafik kazasinda
can veren ogullarinin

bir de gencecik asiklarin yureklerini bilirim
bir dolmusta; yorgun soforler icin bestelenmis
bir sarkidan bir kelime dusuverince iclerine
karanlik sokaklarina dalarak sehirlerin
beton apartmanlarin sagir duvarlarini yumruklayan
ya da melal denizi parklarin issiz yerlerinde
ornegin hint okyanusu gibi derin
isyanin kapkara sularina dalan

nice aksamlar bilirim ki
karanligini
bir millet hastanesinde
dokuz kisilik kadinlar kogusu koridorunda
basini kalorifer borularina gommus
beyaz gisilerinden uykular dokulen tabiblerden
haber sormaya korkan genc kizlarin yureginden almistir

bir de baharlar bilirim
apartman oldalarinda buyuyen cocuklarin bilmedigi
bilemeyecegi
anadolu bozkirlarinda
istanbuldan cikip, diyarbekire dogru
tekerleri
yamali asfaltlari bir agustos susuzluguyla icen
cesur otobus pencerelerinden
bilincsiz bas kaymasiyla gorulen
evrensen kadinlarin iki buklum capa yaptiklari
tarla kenarlarinda
ciplak ayaklari yumusak topraklara batmis
irgat cocuklarinin
bir ellerinde bayat bir ekmegi kemirirken
diger ellerinde sarkan yemyesil bir soganla gelen

yazlar bilirim, memleketime ozgu
yigit koy delikanlilarinin
incir cekirdegi meselelerle birbirlerini kursunladiklari
birinin olu dudaklarindan sizan kan daha kurumadan
ustune cehennem guneslerde mor sinekler
konup kalkan
digeri kan-ter icinde yayla yollarinda
mavzerinin demirini alnina dayamis
yuregi susuzluktan bunalan
icinden makushane cesmeleri akan
ansizin parlayan keklikleri jandarma baskini sanip
apansiz silahina davranan
nice delikanlilarin figuranlik yaptigi
yazlar bilirim memleketime ozgu

guzler bilirim, ulkeme dair
karsiliksiz kalmis bir sevda gibi gelir
kalakalmis bir kiyida melul ve tenha
kalbim gibi
kaybolmus daracik ceplerinde elleri
titreyen kenar mahalle cocuklari
bir sicak somun icin
yalin kat bir don icin
dokulurler bulvarlara yapraklar gibi

kadinlar bilirim ulkeme ait
yurekleri akdeniz gibi genis
solugu afrika gibi sicak
gogusleri cukurova gibi mumbit
dag gibi otururlar evlerinde
limanlar gemileri nasil beklerse
oyle beklerler erkeklerini
yaslandin mi cinar gibidir onlar sardinmi umut gibi

isyan siirleri bilirim sonra
kelimeler ki tank gibi gecer adamin yureginden
harfler harp duzeni almistir misralarda
kimi bir vurguncuyu gece ruyasinda yakalamistir
kimi bir soygun sofrasinda isikli salonlarda
hirsizin girtlagina tikanmistir

musluman yurekler bilirim daha
kizdimi cehennem kesilir sevdimi cennet
eller bilirim hasin, hoyrat, mert
alinlar gormusumki vatanimin cografyasidir
her kirisigi, sorulacak bir hesabi
her cizgisi, tarihten bir yapragi anlatir

butun bunlarin ustune
hepsinin ustune sevda sozleri soylemeliyim
vatanim milletim tum insanlar kardeslerim

sonra sen gelmelisin dilimin ucuna adin gelmeli
adin kurtulustur ama soylememeliyim
cankusum umudum canim sevgilim.

(gbkz:adil erdem bayazıt)