fecr-i âtî edebiyatı döneminin bilindik sloganı.
kimi zaman katıldığım bir anlayış. zevk unsuru ve estetik değerleri ele aldığımızda herkese hitap etmeyebilir, herkeste aynı sonucu, aynı duyguları uyandırmayabilir. zaten bir taraftır, şiiri, sanatı, düz yazıyı tercih etmek ya da kameranın durduğu nokta, kanvastaki boya seçimleri hep aynı olmaz, olmamalı. bireysel olması biraz da o hem kişin kendi ruhsal yapısının aktarımı olarak hem de özgünlük açısından faydalıdır bile.
etliye sütlüye dokunanları yermek değil tabi ki amaç, onlar da saygıdeğer çünkü sanat, hayatın her alanına, insanı etkileyen kadar toplumsal bir takım olay ve olguları da yerine göre içine alır. burada şu var, bir propagandaya dönüştüğünde ya da salt ticari amaca hizmet ettiğinde kendinden uzaklaşıyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?