yaramaz olduğum anılardır. komşu inşaatının çimento torbalarını kürekle kesip balta ile baca tuğlalarını kırmaktan tutun da, ayşe teyze bize geldiğinde direkt onun evine gitmek gibi. ayşe teyze eski bir komşumuz.
bir gün bize gelir. annem de hep bana dikkat eder ama o anda nasıl olduysa kaçmışım bir şekilde. nerde bu çocuk derken, ayşe teyze kesin bize gitmiştir diye bilir, nerde olduğumu. eskiden kapılar kilitlenmezdi. ben de girdim eve. kadın pilav yapmış yeni. soba da hafif yanıyor son demlerinde. elimle pilavdan yiyip yemediğmi halının üstüne desen yapmışım. sobanın külünü de aynı şekilde hem tencereye dökmüşüm hem de halıya desen. ayşe teyze koşarak geri geldi, suçüstü yakalanmıştım. yine de bir şey dememişti. daha bir sürü var böyle.
sözlük yazarlarının çocukluk anıları
Civa olurdu minik şişelerde onları döküp oynardim. Böyle minik topcuklar olurdu dökünce çok eğlenirdim. Ben nasıl ölmedim acaba? (gbkz:sonderella) ile kardeş bile olabiliriz sanırsam.
Küçükken mahallede top sektirme yarışı yapardık.Bi ayakla sektirme vardı sadece ayak kullanılmalıydı bide karışık vardı ayak diz kafa fark etmezdi.O zamanlar 700 küsür sektirmiştim diğer çocuklar 200 ü geçemiyorlarıdı.Bi üstünlük belirtisi olmuştu o zamanlar.Sonra ne kadar önemsiz olduğunun farkına vardık.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?