pek bilinmeyen bir rotada bisiklet sürmeye çıkardım eskiden. yokuş ve iniş oldukça fazla. oralarda lastik patlasa yada pedal kırılsa falan filan yardım isteyecek bir allahın kulu olmaz. neyse dedim ya yokuş iniş fazla. uzun zaman çıkmayıp da bi gün hadi şurayı bi arşınlayayım deyince yemedi tabi nefes. bi yokuşun kenarında bisikleti bi kenara bıraktım kendimi bi kenara sereserpe yattım. şansıma oldukça tenha olan o yoldan bir bir arabalar geçmeye ve ölmüş mü yaralanmış mı nolmuş dercesine bana bakmaya başladılar. dayanamadım kalktım tabi ben de needim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?