ahmet arif'in leyla erbil'e yazdığı bir mektup. "gözlerinden öperim canım. en çok da burnundan. gülme, ciddi söylüyorum."
15 mayıs 1954
ankara
leyla, canım,
kayb, berbat ve sessizim...sessiz ve dolu: allahtan ki sen varsın. yoksa halim korkunçtu.
burası bir köy! yakınlarımın bütün ısrar ve gayretlerine rağmen, hemen anneme gideceğim.
pazartesiye trendeyim. eve gidince senin mektubunu bulmalıyım. anneme ilk sorum o olacak zaten.
sen nasılsın ömrüm? son telefonda canını sıktım mı? ben artık annenden korkmuyorum. aksine onu, kendi annemmiş gibi seviyorum. buna ne dersin?
hınca hınç mısra doluyum. kara ve yeşil fon, hepsinde hakim. biraz kendime geleyim, mendillerine, bluzlarına, yastığına mısralar serpeyim. ha?
fotoğrafındaki "halbuki..."yi hala anlayabilmiş değilim. anlatır mısın?
bütün bunlar, beyhude biliyorum. şaheser olan, benim oraya uçakla gelebilmemdir. allah kahretsin, bu hastalık, bu rezaletler ve bu aile mecburiyetleri...ne yapsam?
gözlerinden öperim canım. en çok da burnundan. gülme, ciddi söylüyorum.
yarı parçan
ahmed arif
Mektubun gecikti gene. Belki de ne yazacağını kestiremiyorsun. Oysa adını yazman yeter. Görünce içim aydınlanıyor.
Ahmed Arif
Ahmed Arif
HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
---
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
*
Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
*
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
*
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Ahmed ARİF
çetin tekindor yorumuyla dinleyebilirsiniz...
---
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
*
Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
*
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
*
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Ahmed ARİF
çetin tekindor yorumuyla dinleyebilirsiniz...
Ahmed Arif, şair ve gazeteci. Asıl adı Ahmed Önal'dır. Ahmed Arif'in babası Türk, annesi ise Kürt'tür.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?