adamin biri oglunu yarim Kilo et almaya gonderir kasaba gider yarim kilo et ister kasap der tereyagi gibi et var oglan der kalsin hemen tereyagi almaya gider bakkal der peynir gibi tere yagim var oglan bakkal der tereyagi kalsin sen bana peynir ver bakkal der yag gibi peynirim var oglan bakkala der peynir kalsin ben burdan yag aliyim yag Satan der su gibi yagim var oglan der kalsin hemen eve doner babasina olup biteni analtir babasida aferi m oglum der Ama yanliz zararimiz senin ayakkabilarina oldu geldin saga sola gitin eskidi biraz oglan der baba merak etme misafirin ayakibiyadan disari ciktim
efsanevi cimrilik hikayeleri
bizim bir ş. vardı üniversite döneminde. Baya bi yokluktan geldiği aşikardı ama insanın içinde cimrilik olur ya hani o da bu şekilde bir yaşam sürüyordu.
Bu durumun farkedilmesi o kadar uzun bir süre almaz arkadaş ortamında haftasında adamın adını dokuza çıkarırlar. Evet biz de aynısını yaptık ama durumun ileri boyut olduğunun farkında bile değildik.
İkinci öğretim olarak okudum ben ve ş. ile aynı sınıftaydık. Derslere beraber gidip gelirdik. Bu cimrilik üzerine pek konuşmasakta o bunu yaşayışıyla yüzümüze yüzümüze vuruyordu ve vurduğunun farkında bile değildi. Yüzümüze vuruyordu diyorum zira benim kadar burs alıyordu ve şartlar eşit sayılırdı hatta benden iyiydi şartları.
Olay final haftasında tavan yaptı. Hani akbilin arkasında (gbkz:BİZ İNSAN TAŞIYORUZ) yazısı olduğu dönemler, o zamanlar akbil ile işi olan herkes bilir eskiden sistem şimdiki gibi değildi. Aylık akbil yine vardı tabi ama bizimkisi hepsini kullanamıyorum ziyan oluyor ve ciddi bir maliyet hesabı yaptıktan sonra karar vermişti buna. Aktarma muhabbeti ise bir basımdan sonra tekrar bir saat içinde basarsanız ücretsiz aktarma oluyordu.
Finaller genelde ders başlama saatinde oluyordu ve birden fazla varsa akşam 20:00 ye kadar uzayabiliyordu. Bazı günler ise sadece 16:00 da olurdu. Bu arkadaş (gbkz:CENNET MAHALLESİ)nden otobüse binerdi (tabi o zamanlar metrobüs yok) onbeş dakikada kampüste olurdu ve sınava kıl payı yetişirdi ya da beş dakika geç kalırdı. Kırkbeş dakikalık sınavı yarım saatte bitirirdi ve genelde en düşük bb alırdı ve diğer aktarmaya yetişip yurda dönerdi.
not: GÜLMEYİN CİDDİYİM.
Bu durumun farkedilmesi o kadar uzun bir süre almaz arkadaş ortamında haftasında adamın adını dokuza çıkarırlar. Evet biz de aynısını yaptık ama durumun ileri boyut olduğunun farkında bile değildik.
İkinci öğretim olarak okudum ben ve ş. ile aynı sınıftaydık. Derslere beraber gidip gelirdik. Bu cimrilik üzerine pek konuşmasakta o bunu yaşayışıyla yüzümüze yüzümüze vuruyordu ve vurduğunun farkında bile değildi. Yüzümüze vuruyordu diyorum zira benim kadar burs alıyordu ve şartlar eşit sayılırdı hatta benden iyiydi şartları.
Olay final haftasında tavan yaptı. Hani akbilin arkasında (gbkz:BİZ İNSAN TAŞIYORUZ) yazısı olduğu dönemler, o zamanlar akbil ile işi olan herkes bilir eskiden sistem şimdiki gibi değildi. Aylık akbil yine vardı tabi ama bizimkisi hepsini kullanamıyorum ziyan oluyor ve ciddi bir maliyet hesabı yaptıktan sonra karar vermişti buna. Aktarma muhabbeti ise bir basımdan sonra tekrar bir saat içinde basarsanız ücretsiz aktarma oluyordu.
Finaller genelde ders başlama saatinde oluyordu ve birden fazla varsa akşam 20:00 ye kadar uzayabiliyordu. Bazı günler ise sadece 16:00 da olurdu. Bu arkadaş (gbkz:CENNET MAHALLESİ)nden otobüse binerdi (tabi o zamanlar metrobüs yok) onbeş dakikada kampüste olurdu ve sınava kıl payı yetişirdi ya da beş dakika geç kalırdı. Kırkbeş dakikalık sınavı yarım saatte bitirirdi ve genelde en düşük bb alırdı ve diğer aktarmaya yetişip yurda dönerdi.
not: GÜLMEYİN CİDDİYİM.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?