Güzel şeyler öğrettim. Saygılı, arkadaşlarını ailesini kırmayan, naif, hassas, öğretmeni ne derse yapan ona çok değer veren, azimli bir çocuk oldu. Ama mutsuz oldu. Neden mi? Çocuk değil öküz yetiştiren insanlar yüzünden... Ben özendim bir çocuk yetiştirdim ama kaba görgüsüz kavgacı çocuklar benim çocuğumu kırdı, ezdi... Üzgünüm ve o üzüldükçe daha çok üzülüyorum...
yazarların çocuklarına öğretecekleri ilk şey
insan olmayı. insan olunca zati her bir şey oluyor iyi anlamda. insan seviyor, insan düşene yardım ediyor, insan merhamet ve vicdan sahibidir, insan fitneden ve fesattan uzak duruyor, insan yalan söylemiyor, insan yeryüzünde halifelik yapıyor, insan bu. insan tanrının yarısıdır. adam diyenler var bir de; onlar yaratılış hikayesinin ilk ismi adam olan adem'e bağlar mevzuyu. ha bir de unutmadan; insan unutur, insan isyan eder, insan asidir, insan nankördür, insan pek aceleci ve tartışmayı sever. bu kadar kusur kadı kızında da olur.
yoğun kar yağışı ile mücadele..
baba de oğlum baba de!
adalet, merhamet, şüphe.
her olayda gülümseyebilecek bir bakış açısı geliştirmeyi. gülmeyi karakterinin bir parçası haline getirmeyi.
_1452457339.jpg){kind=small}
paylaşmayı ve yardımlaşmayı.
Saygı. Küçük büyük insan hayvan hepsine.
Merhametli olmayı.
adalet, merhamet, şüphe.
dürüstlük.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?