yemeğini paylaşmayan insan

muhtemelen çok fena acıkmış insandır. ama benim tavrım başkadır. aç bile olsam paylaşmak isterim çünkü paylaştığım insan doyduğunda ben de doyarım. tek başına olmaz.

kesinlikle olamadığım kişilik. yok, illa ikram edeceğim. açlıktan ölsem de gebersem de, yanımdakiyle illa paylaşacağım. yoksa boğazımdan inmez lokmalar. birisi ikramımı geri çevirince de acayip derecede bozuluyorum. hakaret etse o kadar bozulmam belki o derece.
çocukkene hasta falan olduğumda annem evde bir çikolata olunca bana verir, kardeşin görmesin derdi. annemden gizli kardeşimle paylaşırdım. okulda bisküvi falan aldığımda tüm paketi arkadaşlarıma dağıtıp en sona kalanı kendim yerdim hep
(gbkz:bereketi sonunda saklı) diye bilirdik (u:☺)
böyle anormal bi insanım işte (u:☺)

eğer çok açsam o yemeği kesinlikle kimse ile paylaşmam. O durumda öyle bir odaklanma olur ki anlatamam sevgili sözlük. Yemeğime dokunmaya çalışan insana da bir şekilde müdahale ederim. Bu kedi gibi.