hüseyin nihal atsız

edebiyatçı, şair, yazar. Türkçü, turancı anlayışı benimseyen kişi.

eski turk geleneklerine gore isim kazanmayi haketmedigini dusunerek aslinda adsiz soyadini almak istese de atsiz soyadini almis olan ilginc insan.

ırkçıdır net. Kendisi fikir, edebiyat, sanat anlamında başarılı biri olabilir ama bir ırkın diğerinden üstün olması nedir arkadaş bunun bir açıklaması var mıdır? ırk dediğin şey ademden gelme değil midir? Yani türkler insan da diğerleri piç mi? Bir türk bir araptan, ingilizden daha mı üstün?

Yıl olmuş 1930-1950 hala eski türk gelenekleri yok ötüken, yok kurt, yok cart, yok curt. Slogan vari kominist mantıktan hiç bir farkları yoktur. Tek dertleri slogan atıp kulağa güzel gelmesini sağlamak. İnsanlar zaten fikre önem vermiyor bu sloganlarla ayakta dursun. Neymiş tanrı tükü korusun!

Türkeşle yollarının ayrılmasına neymiş türkeşin islamı kullanmasıymış. Ne kadar islam bilgisi var veya inancı tartışılır. Bu gün mhp nin yerine ya da ülkü ocaklarının yerine türk ocakları olsaydı o zaman sıçmıştık. Bu ülkücüler ile zor başa çıkıyoruz zaten bi de türkçüler çıksaydı başımıza hepten giderdik.

Bu ve bunun gibi fikir sahipleri bu gün bir parti oluştursaydı türkiye de her gün olaylar olaylar.

"İnsanlar mizah ve şaka yapabilirler. Fakat bazı konular vardır ki onlar asla şakaya gelmez. Orada ciddî olmak insanlık borcudur. Bayrakla alay edemezsin. Millî tarihle eğlenemezsin. Kuran'ı mizah konusu yapamazsın. Aile namusunu hiçe sayamazsın. Bunlar millî mukaddesattandır. Millî mukaddesatı olmayan millet, millet değil hayvan sürüsüdür..." H. Nihal Atsız.

Çok güzel şiirlere sahip bir şair aynı zamanda.

Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden...
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,
Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı.

Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler,
Tek bendeki volkanları söndürse denizler!
Hala yaşıyor gizlenerek ruhuma 'Kaabil'
İmkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil
Sırretmeye elden seni bir perde olurdum.
Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum.

En hisli şiirden de örülmez bu güzellik.
Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur;
Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik...

Hüseyin Nihal Atsız

Sevdiğim bir şair, yazar, fikir adamı. ileri derecede ırkçıdır. Ama iyi bir vatanseverdir. Kitapları güzeldir. Bozkurtlar, ruh adam, deli kurt, dalkavuklar gecesi/z vitamini. bu romanlarda fikir dünyası ve ruh halinden izler vardır. fikirlerini yazdığı kitapları da mevcuttur. Türk tarihinde meseleler, Turancılık milli değerler ve gençlik, tarih kültür ve kahramanlar gibi. Ufuk açar ve bir şeyler öğretir. Şair yanı da iyidir, güzel şiirleri var. Ve böyle bir adamdan beklenmeyecek kadar duygusal şiirleri de. türk tarihine katkısı çoktur bazı kronikleri derlemesi sebebiyle. İslam karşıtı bazı yazılarına rastladım bunlar ilk dönem şeylerdi. Son dönemlerde kendisi müslüman olduğunu hiç dile getirmese de, İslam'ın Türklerin artık milli dini haline geldiğini kabul etmiştir.

Bazı bazı ırkçılığına hak vermiyor değilim. Tarih bizi sırtımızdan vuran hainlerle dolu.

"Vaktiyle bir Atsiz varmış derlerse ne hoş
Anılmakla hangi bir ruh olmaz ki sarhoş? "

Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın.

Bugün Hüseyin Nihal Atsız'ın ölüm yıldönümü. Son nefesine kadar Türkçülük bayrağını başının üstünde taşıyan,bir an olsun yere düşürmeyen Atsız Ata! Tinin şad,durağın uçmağ olsun.
" Dilek yolunda ölmek Türklere olmaz tasa.
Türk'e boyun eğdirir yalnız türeyle yasa.
Yedi ordu birleşip kaşımızda parlasa,
Onu kanla söndürür parçalarız,yeneriz.
Biz Turfanı yarattık uyku uyurken Batı.
Nuh doğmadan kişnedi ordularımızın atı.
Sorsan şöyle diyecek gök denilen şu çatı:
Türk gücü bir yıldırım,Türk bilgisi bir deniz.
Delinse yer,çökse gök,yansa,kül olsa dört yan,
Yüce dileğe doğru yine yürürüz yayan.
Yıldırımdan,tipiden,kasırgadan yılmayan,
Ölümlerle eğlenen tunç yürekli Türkleriz."

Döşeğinde ölmeyi hatırından sök çıkar
Yatağın kara toprak, yorganındır belki kar,
Sen gurbette kalırsan ben ölsem de ne çıkar,
Ruhlarımız buluşur elbet Tanrı Dağı'nda!